Od wielu lat obserwujemy napływ do Polski coraz większej liczby obywateli Ukrainy i nie tylko. Osoby takie, przybywając do Polski bardzo często dokonują wszelakich czynności prawnych lub są uczestnikami polskiego obrotu prawnego.
Co do zasady istnieje wiele różnic w regulacjach prawnych pomiędzy Polską a Ukrainą, które niosą za sobą różne wymagania prawne.
Niestety, nie wszystkie instytucje prawa można odnieść wprost i zastosować do obywateli Ukrainy.
Dość częstym problemem jest np. rozwód, alimenty, spadki, darowizny.
Dokładne przeanalizowanie sytuacji prawnej danej osoby oraz obowiązującego stanu prawnego pozwoli na uniknięcie wielu problemów np. w trakcie rozwodu, podziału majątku, sprawy o alimenty, postępowania spadkowego.
I tak, np. zgodnie z art. 51 ust. 2 ustawy prawo międzynarodowe – jeśli strony zaraz po ślubie będą mieszkać w Polsce np. przez dwa lata, to stosunki majątkowe między małżonkami regulować będą przepisy prawa polskiego, jako prawa państwa, w którym oboje małżonkowie mają miejsce zwykłego pobytu. Jest to główna zasada, w przypadku braku wspólnego prawa ojczystego.
Jeśli nie ma wspólnego miejsca stałego zamieszkania lub trudno je określić, to należy określić miejsce zwykłego pobytu, a w ostateczności miejsce z którym małżonkowie są najściślej związani i tak dla przykładu: Polacy zawierają małżeństwo w Polsce ale od wielu lat żyją we Francji. Dlatego też stosunki majątkowe małżeńskie będą regulowane przez prawo francuskie.
Bardzo wielu cudzoziemców poszukuje informacji czy polskie sądy mogą orzec np. o rozwodzie, jeśli małżeństwo zostało zawarte poza Polską.
Wskazać należy, iż Polska oraz Ukraina posiada dwustronną umowę na mocy której pewne czynności prawne mogą zostać dokonane w jednym kraju a uznane w drugim.
Polski sąd może orzec o rozwodzie małżeństwa zawartego poza granicami Polski jeśli spełnione są określone warunki (art. 11031 k.p.c.)
“1) oboje małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania lub ostatnie miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli jedno z nich nadal ma miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, lub
2) małżonek będący powodem ma co najmniej od roku bezpośrednio przed wszczęciem postępowania miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, lub
3) małżonek będący powodem jest obywatelem polskim i ma co najmniej od sześciu miesięcy bezpośrednio przed wszczęciem postępowania miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu w Rzeczypospolitej Polskiej, lub
4) oboje małżonkowie są obywatelami polskimi.”
Dlatego też, jak wynika z powyższego np. możliwy jest rozwód pary o obcym obywatelstwie, o ile spełnią jedną z czterech przesłanek, pozwalających uzyskać sądom polskim jurysdykcję do rozpoznawania sprawy. Kluczowe jest odpowiednie przygotowanie całego postępowania oraz wszystkich wymaganych dokumentów przepisanej formie.